Το κεντρικό ζητούμενο της μελέτης, που αφορά τον σχεδιασμό 5 ανεξάρτητων πολυτελών παραθεριστικών κατοικιών, εντοπίζεται στην ανάλυση της σχέσης μεταξύ κλειστού, ημιυπαίθριου και υπαίθριου χώρου, καθώς και στην υλοποίηση ορίων μεταξύ αυτών, που θα καθιστούν τη διάχυση των λειτουργιών από τον ένα στον άλλο πρακτικά μη αντιληπτή.
Η δημιουργία ενός περίκλειστου κήπου γύρω από κάθε τυπική κατοικία εμβαδού 40 τ.μ., έγινε στη βάση της μεταφοράς του χρόνου παραμονής από τους εσωτερικούς χώρους στο ύπαιθρο, σε μία υπό κλίμακα εκδοχή ενός Μεσογειακού "καταφυγίου". Στόχος του σχεδιασμού είναι ο προστατευμένος αυτός υπαίθριος χώρος (με την εν μέρει ενσωματωμένη σε αυτόν πισίνα) να περιλάβει το σύνολο των δραστηριοτήτων ενός ζευγαριού και των πιθανών επισκεπτών τους, φιλοξενώντας λειτουργίες όπως το φαγητό και η προετοιμασία του, η χαλάρωση, ο ύπνος, οι κοινωνικές επαφές, το κολύμπι, το διάβασμα κ.α. Κάτι τέτοιο καθίσταται δυνατό, δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν στο νησί τους καλοκαιρινούς μήνες και επιτρέπουν την παραμονή σε υπαίθριο χώρο σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του 24ώρου.
Στη βασική ιδέα του περίκλειστου κήπου προσαρμόστηκε και το -κομβικό για κάθε παραθεριστική κατοικία- θέμα της θέας. Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, επιλέχθηκε μια λύση περιορισμένων οπτικών φυγών προς τη θάλασσα με στενά ανοίγματα στον βορρά, που εντείνουν την εμπειρία τής θέας αντιδιαστέλλοντάς την με τον γενικότερο εσωστρεφή χαρακτήρα του κήπου, ενώ παράλληλα προστατεύουν από τους ισχυρούς βόρειους άνεμους που πνέουν το καλοκαίρι. Αυτή η προσέγγιση επιλύει παράλληλα και το ζήτημα της όψης του συγκροτήματος, που διατηρεί μια διάταξη με μικρά ανοίγματα, τυπική για τα δεδομένα του νησιού. Στο εσωτερικό κάθε κατοικίας αναπτύσσονται μεγαλύτερα ανοίγματα, στη λογική ενοποίησης εσωτερικού και υπαίθριου χώρου.
Οι κύριοι εσωτερικοί χώροι εκτονώνονται σε διαφορετικά τμήματα του κήπου, αμβλύνοντας τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, και συμβάλλουν στην αντίληψη ενός ενιαίου συνόλου που εκτείνεται ως τον περιμετρικό μαντρότοιχο. Ο κύριος χώρος διημέρευσης περιλαμβάνει ένα ενοποιημένο υπνοδωμάτιο και καθιστικό, μαζί με τις απαραίτητες υποστηρικτικές λειτουργίες μίας εντοιχισμένης κουζίνας, που εκμεταλλεύεται το μεγάλο πάχος του επενδυμένου με πέτρα μεσότοιχου. Η διάταξη και ο χαρακτήρας των σταθερών επίπλων αποσκοπεί στη δημιουργία ενός σχετικά λιτού υποβάθρου, που θα αποτελεί όχι τον κύριο φορέα δραστηριοτήτων, αλλά ένα υποστηρικτικό-συμπληρωματικό χωρικό σύνολο για την υπαίθρια διαβίωση. Το λουτρό βλέπει σε ένα σχετικά απομονωμένο τμήμα του κήπου, όπου μια υδάτινη επιφάνεια ενισχύει την απαιτούμενη για τον χώρο ιδιωτικότητα, περιορίζοντας την άμεση πρόσβαση από την είσοδο της κατοικίας.
Ο σχεδιασμός του περίκλειστου κήπου έγινε στο πλαίσιο ενεργοποίησης του συνόλου των αισθήσεων, μέσω ενός εύρους ερεθισμάτων προερχόμενων από την αλληλεπίδραση των κύριων φυσικών δυνάμεων (ήλιος, αέρας, νερό, γη) με τα στοιχεία του δομημένου χώρου. Η επιλογή ειδών μεσογειακής βλάστησης βασίστηκε, τόσο στην οπτική αισθητική αξία τους όσο και στη συνεισφορά τους στην ενίσχυση της βιωματικής εμπειρίας ενός Μεσογειακού μικρο-περιβάλλοντος. Η παρουσία στον κήπο βοτάνων και αρωματικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην παρασκευή γευμάτων και ροφημάτων στην υπαίθρια κουζίνα – barbecue, ενισχύει τη βιωματική εμπειρία ενός Μεσογειακού καταφυγίου μέσα από αισθήσεις, όπως η γεύση και η όσφρηση.
Η προσαρμογή του συγκροτήματος στο τυπικό κυκλαδίτικο ανάγλυφο οδήγησε στην επιλογή της πέτρας για όλους τους περιμετρικούς μαντρότοιχους, ενώ στο εσωτερικό ο συνδυασμός πέτρας, ασβεστοκονιάματος και βαμμένων ανεπίχριστων επιφανειών (κυρίως στις οροφές) διατηρεί μια σύνδεση με την τοπική αρχιτεκτονική, και παράλληλα συγκροτεί ένα ολιγαρκές λεξιλόγιο που αναδεικνύει (αντιδιαστέλλοντας) την ποικιλία χρωμάτων, υφών και μορφών του περιβάλλοντος υπαίθριου χώρου, κάνοντας έτσι την παραμονή σε αυτόν περισσότερο ελκυστική.
