Το project «Porto Kale | The Rammed Earth Towers» αποτελεί την αρχιτεκτονική πρόταση δημιουργίας δύο αυτόνομων πύργων φιλοξενίας και αναψυχής, εντός του παραδοσιακού οικισμού Πόρτο Κάγιο του δήμου Ανατολικής Μάνης. Το ελάχιστο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα και ο αρμονικός διάλογος με ένα πλούσιο ιστορικά και μορφολογικά τοπίο όπως αυτό της Λακωνικής Μάνης, αποτέλεσαν τους κύριους άξονες πάνω στους οποίους κινήθηκε η πρόταση.
Η επιβλητική παρουσία των παραδοσιακών πέτρινων Μανιάτικων πύργων αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη μορφολογική επίλυση του έργου. Η ομορφιά της φυσικής φθοράς του χρόνου πάνω στην πέτρα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί από οποιαδήποτε νέα λιθοδομή. Ως εκ τούτου, προσεγγίστηκε η λογική που υπήρχε πίσω από το κτίσιμο των πύργων εκείνα τα χρόνια, δηλαδή η χρησιμοποίηση υλικών που προσφέρει σε αφθονία ο τόπος (πέτρα και χώμα), δημιουργώντας όσο το δυνατόν πιο στιβαρές και ασφαλείς κατασκευές προς τους εξωγενείς παράγοντες (επιδρομές πειρατών, Οθωμανική αυτοκρατορία, καιρικές συνθήκες κλπ).
Η ιδιαιτερότητα της πρότασης προκύπτει από την αναζήτηση ενός ιστορικού και μορφολογικό διαλόγου με τους παραδοσιακούς Μανιάτικους πύργους, και εστιάζει στην επιλογή των υλικών της εξωτερικής τοιχοποιίας. Χρησιμοποιείται πεπιεσμένο μηχανικά χώμα (Rammed Earth), σε συνδυασμό με την παραδοσιακή λιθοδομή. Η κατασκευή στηρίζεται στη δημιουργία ξυλοτύπου και καλουπιών από κόντρα πλακέ θαλάσσης, μέσα στα οποία εγχύεται χώμα που εξορύσσεται από τις εκσκαφές του οικοπέδου. Το αρχικό μείγμα αποτελείται από χαλίκι, άμμο, λάσπη και άργιλο. Σε αυτό προστίθεται για ενίσχυση μικρή ποσότητα από τσιμέντο (5-10%), και πιέζεται με μηχανικό έμβολο ώστε να έρθει στην τελική του μορφή. Οι τοίχοι από Rammed Earth χαρακτηρίζονται ως βαρέως τύπου, με υψηλή θερμική μάζα. Οι ανάγκες μηχανικής ψύξης-θέρμανσης περιορίζονται στο ελάχιστο, ενώ μπορούν να θεωρηθούν και μηδαμινές στο μεσογειακό κλίμα. Με πάχος 50 εκατοστών, προσφέρουν στατική επάρκεια και υπερκαλύπτουν όλους τους κώδικες υγρομόνωσης, ηχομόνωσης και πυρασφάλειας, ενώ η αισθητική και η υφή τους χαρακτηρίζεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Η συγκεκριμένη τεχνική κτισίματος εμφανίζεται σε διάφορες περιόδους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Σε επίπεδο κάτοψης, τα επιτρεπόμενα 120 τ.μ. δόμησης διαχωρίζονται σε δύο αυτόνομους πύργους των 60 τ.μ ο καθένας. Τονίζεται το ύψος και οι “κλειστές” κατόψεις των παραδοσιακών πύργων, που ενίσχυαν το αίσθημα ασφάλειας και προστασίας από εξωγενείς παράγοντες, ενώ εγκιβωτίζονται δίριχτες στέγες με βυζαντινό κεραμίδι, όπως επιβάλλουν οι αρχαιολογικοί και πολεοδομικοί περιορισμοί, διατηρώντας μια ογκοπλαστική καθαρότητα στους νέους πύργους.
Άλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η προσαρμοστικότητα των χώρων με βάση τις ανάγκες των επισκεπτών. Με τη χρήση κτιστής εξωτερικής σκάλας, αλλά και μίας αποσπώμενης κρυφής εσωτερικής (εγκιβωτίζεται στην πλάκα), ο κάθε πύργος έχει τη δυνατότητα να μένει ενιαίος, δημιουργώντας χώρους 60 τ.μ. και 15 τ.μ. σοφίτας με δυνατότητα φιλοξενίας έως 10 ατόμων, ή να διασπάται κατακόρυφα σε δύο επιμέρους κατοικίες. Μία ισόγεια 30 τ.μ. και μία δεύτερη στον όροφο 30 τ.μ. μαζί με σοφίτα 15 τ.μ. Δίνεται λοιπόν στον ξενοδόχο η δυνατότητα να προσφέρει διαφορετικούς χώρους, ανάλογα με τη ζήτηση των επισκεπτών. Η λειτουργικότητα των επιμέρους κατόψεων έχει επιλυθεί αντίστοιχα.
Λόγω αρχαιολογικών και μορφολογικών περιορισμών, στα εξωτερικά κουφώματα χρησιμοποιείται μασίφ ξυλεία, ενώ ξύλινα πατώματα χωρίζουν τα επίπεδα στους πύργους. Ανάμεσά τους δημιουργείται μια επιμήκης πισίνα τύπου infinite, με απεριόριστη θέα στον κόλπο (Ψωμαθούς). Στον περιβάλλοντα χώρο δημιουργούνται ιδιαίτεροι χώροι χαλάρωσης και αναψυχής κάτω απο τις επιβλητικές ελιές, χαρακτηριστικό δένδρο της ευρύτερης περιοχής, οι οποίες φυτεύονται σε συγκεκριμένα σημεία προσφέροντας την απαραίτητη σκίαση τους θερινούς μήνες.
